ALIMENTY NA MAŁŻONKA

Świadczenie alimentacyjne rozwiedzionego małżonka na rzecz drugiego, stanowi swoistą kontynuację obowiązku wynikającego z zawarcia małżeństwa, polegającego na wzajemnej pomocy materialnej współmałżonków. Te same zasady przyznawania świadczenia alimentacyjnego mają zastosowanie w sytuacji unieważnienia małżeństwa.

W przypadku rozwodu z orzeczeniem wyłącznej winy jednego z małżonków, jedynie niewinny małżonek może żądać świadczenia alimentacyjnego na swoje utrzymanie. Małżonek uznany za niewinnego rozkładowi pożycia nie musi się wówczas znajdować w niedostatku, a jedynie wykazać że rozwód wpływa wyraźnie niekorzystnie na jego sytuację materialną. Wynika to z konieczności zachowania jednakowej stopy życiowej, wedle której nawet po rozwodzie sytuacja życiowa byłych małżonków powinna zostać na porównywalnym poziomie. Tak przyznane świadczenie alimentacyjne ustaje dopiero wówczas, gdy niewinny małżonek zdecyduje się zawrzeć nowy związek małżeński.

Małżonek, który nie zostanie uznany za wyłącznie winnego rozpadowi małżeństwa, również może domagać się przyznania mu świadczenia alimentacyjnego. Możliwe jest to jedynie gdy jego sytuacja materialna jest trudna i żyje on w niedostatku. Z taką sytuacją mamy do czynienia wówczas, gdy człowiek nie jest w stanie sam zaspokoić swoich usprawiedliwionych potrzeb, które pozwalają mu na standardowo przyjęte bytowanie.

Gdy do świadczenia alimentacyjnego zobowiązany jest małżonek, który nie jest winny rozpadowi małżeństwa, wówczas obowiązek płacenia alimentów na byłego małżonka wygasa po upływie 5 lat od rozwodu lub wcześniej, gdy były małżonek zawrze nowy związek małżeński. Warto zaznaczyć, że wskazany w ustawie termin 5 lat może w wyjątkowych okolicznościach zostać wydłużony przez sąd.